Kurân ve siyer bütünün iki parçası konumundadır. Siyer Kurânı beyân eder Kurân ise siyeri cem eder. Diğer bir ifadeyle siyerin özü ve hülâsası Kurân Kurânın tafsîli ise siyerdir.

Kurân ile Hz. Peygamber (s.a.s.) arasında kül-cüz ilişkisi olması hasebiyle Kurânda yer alan bir talebin rükunları cüzleri tafsîlatı ve tamamlayıcı unsurları yahut nitelikleri siyer rivâyetlerinde yer almaktadır. Yani dinin ikâmesi için zarûri olan emir ve nehiyler Kurânda aslî itibariyle yer almakla birlikte bunların tamamlayıcısı olan unsurlar Hz. Peygamber (s.a.s.) ve onun hayatında aktif bir şekilde rol alan sahâbe yaşamında bulunmaktadır.

Tüm bunlardan hareketle bu eserde; Kurânı anlama ve yorumlama sürecinde nas-olgu birlikteliğine vurgu yapılmış olgunun göz ardı edilerek sadece nastan hareket etmenin yanlışlığına dikkat çekilmiştir. Diğer taraftan anlam ve yorumda mümkün mertebe objektifliği yakalayıp sübjektiflikten uzaklaşmanın zarûrî olduğu ve Kurân anlayışında belirli ilkelerin bulunması gerektiği anlatılmıştır.