İslam dininin ana kaynağı olan Kuran-ı Kerîmin ortaya koyduğu maddi ve manevi hayat düsturlarının ilahi murada uygun bir biçimde yerine getirilebilmesi her şeyden önce onun doğru anlaşılmasına bağlıdır. Bu nedenledir ki Kuranın inmeye başladığı ilk günden itibaren bu husus Müslümanlar için birinci derecede öncelikli konu olmuştur. Zira Kuran gerek bazı ayetlerindeki meydan okumalarından gerekse de nüzul döneminde Arap dilinde otorite kabul edilen bazı Kureyşli müşriklerin itiraflarından da anlaşılacağı üzere hem üslup hem de içerik bakımından o güne kadar alışılmış olandan tamamen farklı bir yapıda inmiştir.
Bu arada Hz. Peygamber (s.a.v.) hayatta iken hem Kuranın doğru anlaşılmasını sağlamış hem de getirdiği inanç ve hayat prensiplerinin örnek uygulayıcısı olmuştur. Bu sayede Müslümanlar onu doğru anlayıp doğru yaşamada karşılaştıkları her problemi kolayca çözebilmişlerdir. Ancak Hz. Peygamberin vefat etmesi yanı sıra Arap dışı unsurların Müslüman olmaya başlaması ve yabancı kültürlerle yaşanan yoğun temas Kuranın doğru anlaşılması için özel birtakım ilmi çabaların sarf edilmesi ihtiyacını ortaya koymuştur. İşte bu ihtiyacı karşılamak üzere yapılan çalışmalar belli bir süre sonra müstakil bir İslamî ilim haline gelmiş ve "Tefsir İlmi" adını almıştır. Aynı zamanda bu ilim doğrudan Kuran merkezli olması sebebiyle İslamî ilimlerin önemce başta geleni olarak kabul edilmiştir.
Tefsir ilmi çerçevesindeki çalışmalar tarihi süreç içerisinde çeşitlilik arz etmeye ve buna bağlı olarak farklı isimlerle anılmaya başlamıştır. Buna göre öne çıkan başlıca çalışmalar şöyledir:
a)      Rivayet Tefsiri Çalışmaları
b)      Dirayet Tefsiri Çalışmaları
c)      Tasavvufî Tefsir Çalışmaları
Çalışmamızın konusu olan ünlü tasavvuf alimi Abdulkerîm el-Kuşeyrîye ait "Latâiful-İşârât" adlı eser de tasavvufî tefsir çalışmalarının en önemli klasik örneklerinden biridir. Bu realiteden hareketle Türkçe İslamî literatüre katkıda bulunmak yanı sıra genelde tasavvuf ve tefsir alanlarına ilgi duyan okuyucu kitlesinin özelde de tefsir alanında akademik çalışmalar yapan araştırmacıların istifadesine sunmak üzere Çelik Yayınevinin önerisiyle eseri Arapça aslından Türkçeye çevirmeye karar verdik.
Bu arada okuyucunun eseri daha bilinçli okumasını ve ondan daha fazla faydalanmasını sağlamak amacıyla hem belli başlı bazı özellikleri hem de tercümede izlediğimiz yol hakkında gerekli olduğuna inandığımız hususlara yer vermek yararlı olacaktır:

A) Eserin Belli Başlı Bazı Biçim ve İçerik Özellikleri
1. Eserde kullanılan dilin en önemli biçimsel özelliği yoğun bir şekilde seci sanatına baş vurulmuş olmasıdır. Bu özellik müellifin Arap dili belagati ve edebiyatı ile alanın kavramlarına olan hakimiyetini ortaya koyması bakımından olumlu; seci kaygısıyla yer yer birtakım zorlamalara ve tekrarlara yol açması bakımından ise olumsuz değerlendirilebilir.
2. Çok miktarda mecazlı ve teşbihli ifade ve terkipler kullanılmıştır. Bu müellifin Arap dili belagatındaki derinliğini göstermekte ancak söylediklerinin anlaşılmasını kısmen zorlaştırabilmektedir.
3. Zaman zaman ayetlerin sözlük ve gramer izahlarına da yer verilmiştir.
4. Çok miktarda eşanlamlı kelime kullanılmıştır. Müellif bunu seci sanatı uğruna yapmak zorunda kalmıştır.
5. En fazla kullanılan tasavvufî terimler; hak şuhûd müşahede nefis kalp sır latîfe latâif tarîk edeb mürid irade zahir batın marifet mahabbet ubûdiyet rubûbiyet safâ mahv sahv fenâ bekâ kurb vuslat firak hicab nur ilham ve keşif gibi lafız ve tabirlerdir.
6. Ahkâm yönü olan ayetlerde önce fıkhî izaha yer verildikten sonra işaret tefsirine geçilmiştir.
7. Gerektiğinde ayetin ayetle veya hadisle tefsiri de yapılmıştır.
8. Çok sayıda şiir örneğine yer verilmiştir. Bunlar arasında kendisine ait bazı şiirler de bulunmaktadır.
9. Az sayıda da olsa bazı ayetlerin tefsiri y