Hayat, zamanla birlikte her an işlemeye devam eden paha biçilemez bir sermayedir. Bu sermaye ile bir müminin kâr elde etmesi beklenir. Zira zaman, müminin ancak hayrını artırır. Sermayenin doğru kullanımı için de Kur’an-i Kerim önümüzde bir kılavuzdur. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz de bunu hayatına hâkim kılmış, ahlâk haline getirmiş ve bize bir üsve-i hasene olmuştur. Ayrıca bunlar bizim için bir mikyas. Gün içerisinde meşgul olduğumuz her iş, konuşma, düşünce... hatta diyebiliriz ki her anımız kılavuz/üsve-i haseneye uygunluğu nispetinde değer görecek. Ahirette mizan bu esaslar üzerine kurulup o şekilde hesap görülecek ve nihayet buna göre karşılık verilecek. Reyhan da bu sayısında, kâr-zarar noktasında tefekkürle birlikte bir muhakemeye, muhasebeye davet ediyor bizleri. Zira kulluk tefekkürle canlı kalır. Tefekkürle yapılan her amel bizi farklı kılar. Tefekkürü kaybettiğimiz takdirde de kulluk şuurumuzu kaybederiz.