Platon'dan beri felsefe hakikati gerçeklik yerine kavramlarda aramayı seçmiş; kavramlar dünyasının o tasarlanmış cazibesi karşısında dünyevi olan daima yetersiz görülmüştür. Sonuç: kendi bedeninden duygularından kaçmaya arınmaya çalışan ve durmaksızın kavramların saf renksiz kokusuz ideal güzelliğine erişmek için didinen modern insandır. Sartwell Edepsizlik Anarşi ve Gerçeklik'te felsefenin soyut steril dünyasından acıları ve kötülükleriyle hayatın çıplak gerçekliğine açıldığımızda nelerin olacağını gösteriyor bize. Alışık olmadığımız kişisel bir dille şenlik ve aşka; elbette nefret ve ölüme kısaca hayata çağırıyor bizi hem de üniversite kürsüsünden felsefenin sayfaları arasından... Sartwell tezlerini Nietzsche Havel Heidegger ve Bataille'ın görüşleriyle harmanlıyor; Amerikan yerlileri ve Uzakdoğu'nun geleneklerine kulak veriyor. Ona göre tüm ahlaki değerler olması gerekeni anlatır; olanın eksik var olduğunu söyler gerçekliği inkar eder. İhlal ise yaşamaya 'evet' demektir. Çünkü yaşadığımız günahlarımızla suçlarımızla korkularımızla acılarımızla anlarız. Dünya erdem ve güzellik kadar sidik bok ve nefretle birlikte vardır. Aşk kadar nefret de hayatın gerçeğidir; olduğu gibi olumlanmaya ve sonuna kadar yaşanmaya layıktır.