1917 Ekim Devrimi, ortaya koyduğu değerlerle, dünya tarihinde derin iz bırakan, toplumsal ve tarihsel bir olgudur. Devrimin karakterini belirleyen itici güç: I. Dünya savaşının ağır şartları olduğu kadar uzun süren Çarlık rejiminin ekonomik ve toplumsal buhranıdır.
Büyük savaşın içinde eşzamanlı olarak gerçekleşen 1917 Sosyalist Rus Devriminin varlığını koruyabilmesi, toplumun yeniden şekillendirilmesine bağlıdır. Bu doğrultuda sosyalist bir toplum inşası için Sovyet rejimi ve sanatçıları tarafından, kültür, sanat ve edebiyat alanında bir dizi politikalar oluşturulur. Bu çerçevede oluşturulan politikaların, özgür düşünceyi savunan yaratıcı yazarlar üzerinde baskı kurması kaçınılmazdır. Zaman içinde bu baskıların sonuçları, yeni düzene uyum sağlayamayan sanatçılardan bazılarının ülkeyi terkedip, göçmen, muhalif yazar kimlikleriyle varlıklarını devam ettirmeleriyle devam ederken, bir kısmı ülkede kalarak yasaklı yazarlar konumuyla, bir kısmı da yeni rejime uyum sağlayarak Sovyet yazarları olarak varlıklarını sürdürürler.  Rejimin yeni sosyo-ekonomik şartları içinde halkın bu düzen içinde yeniden şekillendirilmesinde "Sosyalist Gerçekçilik" tanımıyla, rejimin ideolojisine ve yeni hayat tarzına uygun külüterel bir atmosfer yaratılır. Bu çalışma, özellikle Ekim Devriminin en şiddetli ve baskıcı dönemini kapsayan Stalin iktidarının tepe noktasına ulaştığı 1917-1953 yılları arası Sovyet-Rus Edebiyatının genel durumunu ve önde gelen temsilcilerinin çalışmalarını ortaya koymaktadır.