Gözyaşı içerdi kan içerdi caddelerde hararetli mazgallarBir kış alaca akşamındaÖnemi sezilmeyen yaşamlar ölümle yücelirkenKendini tanımayanÖlümlü bendim.Kelimelerim kaypaktıİçten içe çürüyen mekanik bedenBile isteye savuştuğum taşın altındaki el benimdiDoğruyduHep yaşamaktan çok geçiştirdiğim günleriArınamayacak olan bu sinmişliğim doğruBenimdiArdımca göçüp giden bu maziEli kolu bağlı kayıplarını söyleyen gözlerHiç uyanamadığım kâbus benim.Beni yoran da buydu işte! Yaşayamamak...