İmam Müslim'in Sahîh'i İslâm dininin Kur'ân-ı Kerim'den sonra en sağlam kaynağı kabul edilen iki hadis kitabından biri olarak telakkî edilmiş ve bu kitapta bulunan hadislerin sıhhati konusunda ümmetin icmâının bulunduğu iddia edilmiştir. Yaptığımız bu çalışma öncelikle söz konusu iddianın tarihi gerçeklerle bağdaşmadığını ortaya koymakta; tarihi süreçte Sahîh-i Müslim'de yer alan hadislerden bir kısmını (sened ve/veya metin yönünden) eleştiren bazı rivayetlerin sahih olmadığını ifade eden çok sayıda âlimin bulunduğunu tespit etmektedir.
Bu kitapta Sahîh-i Müslim'de yer alan rivayetlerden sened kısmı ile ilgili yapılan eleştirilere maruz kalan hadis sayısının ciddi rakamlara ulaştığı görülmekle beraber tespit edilen eleştirilerin büyük kısmının metinle alakalı olduğu; bunların arasında da Kur'ân'a uymadığı gerekçesiyle eleştiriye uğrayan rivayetlerin daha çok dikkat çektiği söylenebilir. Zira bu rivayetlerde Kur'ân ayetlerinin (yani elimizdeki mushafın) eksik olduğunu belirten/iddia eden ifadeler mevcuttur. Ayrıca tarihi verilerle çeliştiği için eleştiriye uğrayan rivayetlerin yanında isrâiliyyât olduğu gerekçesiyle eleştirilen çok sayıda rivayetin mevcut olduğu tespit edilmiştir. Yine fiten idrâc ve kendi içinde çelişen rivayetlerden dolayı çok sayıda eleştirinin mevcudiyetinden bahsedilebilir.