Bu iyi insanlar Mustafa Kemal'e yol parasını nereden bulacaklarını bir türlü kestiremiyor arpacı kumrusu gibi düşünüp duruyorlardı. En sonra uslarına geldi: Çoluk çocuklarının süs eşyalarını satarak paraya çevirmek. Kadınlar süslerinin arkasından istediklerince ağlayabilirlerdi. Başka hiçbir çare yoktu.
İyice hesaplayınca bütün bu süs eşyasını eritmiş olduğunu anladılar ve umutsuzluğa düştüler.