Bizim beklediğimiz hayatla bizi bekleyen hayat arasındaki makas sürekli açılıyor.
Dün beklentilerinden vazgeçmeyi düşünmeyenler bugün beklentilerinin
gerçekleşme oranının düştüğünün farkında! Bugünkü beklentilerin yarın düşeceği de bir gerçek. O halde beklentilerimizi değil bizi bekleyen süreci konuşmak zorundayız. Bunu konuşmadan "bizden beklenen" de ortayaçıkmayacaktır. 

Bizi bekleyen süreç düzensizlik içinde bir düzen barındırıyor. "Bireyleri birbirinden mesafeli tutarak yönetme" esasına dayanan bu "kaotik" süreci ise iletişimdeki samimiyet sonlandırabilir. İste "bizden beklenen"ler bu iletişim ve bu iletişimdeki katma değer adına yapacaklarımızdır. Yapacaklarımızı bilmek kadar öncelik sırasını da bilmemiz gerekiyor.