İkinci Dünya Savaşı bittiğinde Amerika hemen tüm dünyada sempatiyle anılıyor; iyiliksever koruyucu ve kurtarıcı bir imgeylehatırlanıyordu. Farklı bölge ve ülkelerde Amerikan askerî üsleri hızla kurulup yaygınlaştı. Amerika büyük tehlike Sovyetler'ekarşı küçük kardeşlerinin yanındaydı. Soğuk Savaş'la birlikte başkalaşan global siyaset dengesi bu imgeyi aşamalı olarakdeğiştirdi. Denizaşırı Amerikan üslerinin çoğalması altmışlı yıllardan itibaren yerel ve milliyetçi tepkiler yaratır oldu. Üslerin başlangıçta belli noktalardaki askerî kuvvetlere lojistik destek vermekten ve kuvvetlerin yeni bölgelere erişiminde yardımcıolmaktan başka bir rolleri olmadığı iddia ediliyordu. Sonraları aynı üslerin özellikle anlaşmazlık hallerinde ve siyasi tansiyonyükseldiğinde ev sahibi hükümetlere yönelik baskı araçlarına dönüştüğü anlaşıldı. Amerikan üsleri siyasi tartışmalarınmerkezine taşındı sol ve milliyetçi politikaların hedeflerine dönüştü. Vakti zamanında Demirel "Türkiye'de üs yok tesis var"açıklamasını yaparken tam da böylesi bir noktada konuşuyor kendini savunmak zorunda kalıyordu.İncirlik Üssü Türkiye'deki Amerikan karşıtlığının dış politika tartışmalarının kritik bir veçhesi olmuş ve açıkça ülkedeki Amerikan varlığıyla özdeşleşmiştir. Selin M. Bölme İncirlik Üssü'nü anlatırken değişen siyasi dönemleri Türkiye tarihini ve İkinci Dünya Savaşı sonrasında ABD'nin inşa ettiği hegemonyayı irdeliyor. Titiz sabırlı mesafeli bir tutumla yanı başımızdakiAmerika'yı Türk-Amerikan ilişkilerini tartışıyor. İddialı iddiasının hakkını veren değerli bir çalışma...