Bu çalışma VII/XIII. asrın Büyük Selçuklu devri muhaddislerinden Mecdüddîn İbnü'l-Esîr el-Cezerî (öl.606/1210) ve onun İmâm eş-Şâfiî'nin el-Müsned'ine yazdığı eş-Şâfî fî şerhi müsnedi'ş-Şâfiî adlı eseri hakkındadır. Öncelikle İbnü'l-Esîr el-Cezerî'nin yaşadığı dönem siyâsî ictimâî ilmî ve kültürel yönlerden incelenmiştir. Ayrıca hayatı hocaları öğrencileri Musul Atabeyliği'ndeki resmî görevi ve eserleri ele alınmıştır. Devamında İmâm eş-Şâfiî'nin el-Müsned'i tanıtılmış olup el-Müsned'in yazma ve basılı nüshaları el-Müsned'teki hadîs sayısı hadîslerin sıhhat dereceleri ve el-Müsned'e yapılan diğer şerhler tespit edilmiştir. İbnü'l-Esîr'in şerhte kaynak olarak kullandığı İslâmî ilimlere ait eser ve müellifleri kısaca tanıtılmıştır.
Son olarak İbnü'l-Esîr'in şerh metodu ele alınmıştır. Şerhteki kelime ve kavram izâhlarına hadîslerin senedleriyle ilgili açıklamalarına râvîlerin biyografilerine değinmesine hadîslerden fıkhî hükümler çıkarmasına Şâfiî mezhebi başta olmak üzere diğer mezheplerin fıkhî görüşlerine yer verilmiştir.