Son mesaj olan Kur'ân'ın temel gayesi, daha önceki ilâhî vahiylerde olduğu gibi insanlara Allah'ı doğru bir şekilde tanıtmaktır. Gaybı idrâk edip kavramaktan âciz olan kul, Allah'ı doğru bir şekilde ancak O'nun kendi anlatımından öğrenebilir. Çünkü Allah hakkında doğru bilgi verebilecek O'ndan başka bir bilgi sahibi yoktur.

Bu çalışmada Kur'ân-ı Kerim'in vahdâniyyet ilkesi çerçevesinde Allah'ı tanıtışını ve bununla çelişmesi bakımından Allah hakkında Kur'ân'da geçmeyip insanlar tarafından kullanılan kelime ve kavramları ele alınacaktır. Kur'ân dışı söz konusu kavramlar ve görüşler, ya Kur'ân lafızlarının uzak manâları tercih edilerek veya söz konusu lafızlar yorumlanarak ya da bir rivâyet delîl getirilmek suretiyle oluşturulmuştur. Bundan daha önemlisi, bunların yanısıra âlimler, Kur'ân'da bulunmayan ve kendilerinin icat ettikleri kavram ve kelimelerle de Allah'ı tanıtmaya çalışmışlardır. Bu durum ise, Kur'ân'a aykırı bir Allah inancının oluşmasına neden olmuştur. Kelâm ve akâid kitaplarını incelediğimizde, "ulûhiyet" konusunun "Allah'ın varlığı, birliği ve sıfatları" üç temel ana başlık altında ele alındığını görürüz. Bu temel konular, Arapça orijinal kavramlarıyla "vucûd", "tevhîd" ve "sıfât" şeklinde ifade edilmektedir. Ancak bu üç kavramdan hiçbiri Kur'ân'da bir kere bile Allah hakkında geçmez. Bu da demek oluyor ki, Allah algısı bizzat Allah'ın kendisini tanıttığı kelime ve kavramlar ötelenerek veya terk edilerek insanların îcâd ettikleri kavramlarla oluşturulmaktadır. Bu durum ise daha başlangıçta müslümanlar arasında zihinsel parçalanmaya ve görüş ayrılıklarının doğmasına sebep olmuştur.