"Yaşamın öte yakasına yönümüzü döndüğümüzde mavi bir iz bırakmalıyız geride" diye düşünmüşümdür hep. Dünya denilen bu koca değirmen pek çok dâhiyi eğitimli ve yetenekli insanı un gibi öğütmüştür onlar insanlığa hiçbir eser veremeden... Sevgili Şair-Yazar Ömer Gündoğan'ın kalemi ile bir kültür edebiyat sitesinde tanıştım. Şiirlerini derleyip iki kitabını okurla buluşturmanın haklı gururunu yaşadı. Bununla da yetinmeyip öykü dalında denemelere başladı. Sade ve akıcı bir dille hayatın içinden seçtiği olaylar ve tiplemelerle kitabını renklendirdi. Toplumun çeşitli kesimlerinden ilginç konularla çıktı karşımıza. Kimileri bu hayal ağacının meyvelerinden nasiplenecek kimileri de gölgesinde serinleyecek. Okurların duygu salıncağında hüzün ve mutluluk arasında salınacakları bir eser olmuş. Kitabın taslağını okuyunca: "İşte!" Dedim. "İşte azmin zaferi..."