"Harry kendi içinde bir 'insan' bulur düşüncelerden duygulardan uygarlıktan dizginlenmiş ve yüceltilmiş doğadan kurulup çatılmış bir dünyadır bu; ayrıca bir 'kurt' bulur içinde içgüdülerden vahşilikten acımasızlıktan yüceltilmiş yontulmamış doğadan bir dünya bulur. Varlığının böyle açık seçik ikiye ayrılmasına birbirine düşman iki yarıma bölünmesine karşın yine de kurt ile insanın bazı mutlu anlarda birbirleriyle kardeş geçindiğini görür."Uçarı bir "yaşam" insanı olmaya kalkışan katıksız bir "düşün" insanının bu ikilemin gelgitleriyle oradan oraya savrulan yalnız bir ruhun Bozkırkurdu'nun hikayesi. Aydın geçinenlerin bildikleriyle büyüklenenleri bilmediklerini küçümseyenlerin bunu yaparken -bilinçli ya da bilinçsiz- yaşamı kaçıranların yüzüne inen bir tokat."Bozkırkurdu'nun deneysel cesaret anlamında Ulysses'ten aşağı kalmayan bir yapıt olduğunu söylemeye gerek var mı? Bozkırkurdu okumanın ne demek olduğunu uzun zamandır ilk kez hatırlattı bana."- Thomas Mann-