Bahrü'l-Medid fî Tefsiri'l-Kur'âni'l-Mecîd isimli tefsir zahirî ve bâtınî ilimlerde üstat Ahmed İbn Acibe el-Hasenî es-Şâzelî (k.s) 'ye aittir. (1124/1809).
Bu tefsir baştan sona yüce Kur'ân'ın zahiri tefsiri ile tasavvufî işaretlerini bir arada sunan; zahirle batını şeriatla hakikati ilimle irfanı nakille tecrübeyi delille müşahedeyi amelle edebi dille gönlü sözle aşkı kaynaştıran orjinal bir tefsirdir. İbn Acibe elliye yakın eserin sahibi bir alim ve kâmil mürşit olarak bu tefsirini mürşitlerinin tavsiyesi ile ömrünün son döneminde yani en verimli devresinde yazmıştır. Eserin zahirî tefsir kısmı Beyzâvî Ebü's-Suûd Nesefî Kurtûbî İbn Atiyye ve İbn Cüzey gibi Ehl-i sünnetin en muteber tefsirlerinden oluşmaktadır. Tasavvufî işaretlerini ise Kuşeyrî'nin Letâifü'l-Isârât'ı Baklî'nin Arâisü'l-Beyânı Hikem-i Ataiyye başta olmak üzere Kûtü'l-Kulûb İhya Avarif gibi tasavvuf'un ana kaynaklarından yapılan nakillerle müellifin müşahede tecrübe ve tavsiyeleri oluşturmaktadır.