..... Sonra gülle bahçıvan, döndü dostuna ve dedi ki; “Senin getirdiğin bu güldür beni hasta yatağa düşüren. Çözemedim hala gülün sırrını. Son demini yaşıyorum, hayatımın. Gül, artık gülüyor bana. Ama neye yarar ki, son gülüşler.” Gözlerinden yaş aktı bahçıvanın, gülün üzerine. Akan bu gözyaşı, kavuşmanın değil, ayrılığın gözyaşları...