Tahsin Yücel'in Aykırı Öyküler adlı hikâye kitabında o çok sevdiğim Gogol mizahını bol bol bulmak mümkün. Toplumsal yapımızdaki yozlaşmayı 'belirli bir dönemeci döndükten sonra gittikçe ağırlaşan güçsüzleşen çirkinleşen sevişmeden karın doyurmaya dek her şeye yabancılaşan doğadan doğanın gücünden doğanın güzelliğinden dışlanan' bireylerle veren bu hikâyeler son yıllarda okuduğum en güzel hikâyeler. Aykırı Öyküler son yıllarda oldukça yakından izlediğim hikâyeciliğimizde çok özel bir yeri olan nefis bir hikâye kitabı. İlk bakışta okunması zor bir kitap gibi görünüyor; ama bir başlayınca o dil ve zekâ şöleni o akıl almaz imgelem gücü o 'humour' insanı öyle bir sürüklüyor ki kitabı bitirmeden elinizden bırakamıyorsunuz."