Henri Barbusse, Birinci Dünya Savaşı siperlerinde bizzat savaşmış bir asker olarak, cehennemin içinden sesleniyor. "Bir Takımın Günlüğü" alt başlığını taşıyan Ateş, savaşın dehşet verici gerçekliğini tüm çıplaklığıyla okurun yüzüne çarpıyor.  

Yayınlandığı günden itibaren savaş karşıtı edebiyatın en güçlü manifestolarından biri olarak kabul edilen Ateş, bir romandan çok daha fazlasıdır: O, tarihin en karanlık anlarından birine açılan, bir daha asla kapanmayacak bir tanıklık kapısıdır.

Nâzım Hikmet'in ilk baskısı 1935'te yapılan "Taranta Babu'ya Mektuplar" kitabı Henri Barbusse'e adanmıştır.

"Bir gün soracaklar, dedi biri. 'Sonuçta, neden savaşıyoruz?' Nedenini kimse bilmeyecek, ama kimin için savaşıldığını, evet, onu söyleyebileceğiz. Her ulusun, savaşın o tanrısına her gün bin beş yüz gencin taze etini kurban etmesi, yalnızca birkaç yöneticinin keyfi içindir, parmakla sayılacak kadar az insanın. Bütün halklar, ordular hâlinde mezbahaya giderler, sadece bir avuç altın sırmalı asilin tarih kitaplarına prens unvanıyla adını yazdırabilmesi, aynı sınıftan zenginlerin daha çok iş çevirebilmesi, çıkarlarına ve ticari hesaplarına hizmet etmesi için... Gözlerini açtığında insan şunu fark edecek: İnsanlar arasındaki ayrılıklar sandığımız gibi değildir; sandıklarımızın çoğu da aslında yoktur."