Yere düşen ilk kar tanesiydi usul usul yüreğime yağanSevişmelere kavuşurcasına beklenirkenmemleket sevdasında hissedilenlerÇınar ağaçlarının beyaz saflığından sarkansabahların tek arzularıyım şimdiYağan ilk kar tanesinde anımsıyorum isminikendi sadeliğindeBütün mevsimlerin son şarkılarındagizlenen masallar dururken aklımdaYalnızlığa doymayan dağ çiçeklerinin koynunda yaşıyorgecenin sıcaklığıTesadüflere alıştırılıyor aşklarduvarlara yazılıp okunmayan şiirlerin endamındaSon sarılmalara dayanamayan ağlamaların vakitlerindeyoksul bedenler terk ederken ölümün kıyılarınıGülümseyen zamanlar içinde sayamadığımız faydasızlıklarkenetleniyor kendi dinginliğindeToprağın altında nefessiz kalan çimenlerin günahlarıkararmış köklerin refakatliğinde yargılanırkenBen ise unutulmayan ezgilerde öğreniyorumdalların üzerinde kuruyan umutlarıKüllerin arasında ihanete gebe kalmışnice sözlerin anlamı bekli de tarifi olmayanhücrelere atılmış ozanların gözlerinde saklıykenKüçük göz bebeklerinde harmanlanıp çoğalanhayal kırıklıklarıDokunup da parçalanan buz parçaları oluyor adetazihinlerdeki yorgunlukKirpiklerimden süzülen sözlerin hepsinidağarcığımda biriktiriyorum bıkıp usanmadanKendi içinde sır saklayan ve sırdaş olmak gibiYüreğimde hep taşıdığım beyaz sesinde ki ismindeanımsıyorumYere düşen ilk kar tanesini