Şiirlerinde "Kâmil" mahlasını kullanan Hocazâde Ahmed Kâmil Efendi İstanbul Fatih Semti'nde Şeyh Türlü Tekkesi'ni kurmuş ve burada irşat vazifesinde bulunmuş 19. yy. Nakşibendî şeyhlerindendir. Bütün diğer mutasavvıf şairler gibi o da tasavvufi düşüncelerini yaymak ve bunları etkili bir biçimde anlatabilmek için şiiri bir vasıta olarak görmüş ve kullanmıştır. Bu sebeple ilahi aşk tasavvuf bir tarikata dolayısıyla kâmil bir mürşide bağlanmanın önemi dünyanın geçici olduğu günahlardan tövbe etmenin lüzumu zahit-sofi tipleri ve vasıfları şairin manzumelerinin mihverini oluşturur.Hâl-i fakrıñ etme i'lânHâlıkıñ bilmez mi hîçCümleye in'âm edip de ya saña vermez mi hîçGice gündüz nâr-ı firkatla yanıp ağlar ikenRahm edip eşk ü sirişkiñgiceler silmez mi hîçSıdk ile teslîm olup sen kesme ümmîd-i visâlRâh-ı 'aşkda bulunanlar 'âkıbet gülmez mi hîçMekteb-i 'irfân içinde men 'arefden ders alanMûtukable en-temûtû sırrına ermez mi hîç