Tarık Tufan varoluşsal yalnızlığımızın peşine düşüyor.

Genç bir adam kafası karışık âşık toplum denilen çemberin yavaş yavaş dışına çıkıyor. Sorular soruyor hayata yaşamın önüne çıkardığı bilgeleri yüreğiyle dinliyor...

"Seni saklıyorum parmaklarını ellerini saklıyorum gülümserken kıvrılan dudaklarını saklıyorum hoşça kallarını saklıyorum bembeyaz yüzüne bir anda dolan şaşkınlıklarını saklıyorum. Sırf bu yüzden kalbim bir gün paramparça olacak."