Ulysses'te aynı anda hem yazılı hem sözlü hem grafem olarak seslendirilmiş hem de fonem olarak yazilmiş "evet" tüm dil ve anlam yönleriyle metinde yankılanan bir işarettir. "Evet"in olumlanması hafizanın olumlanmasıdır. Kelimenin görünürdeki basitliği; yerini dilbilimin tüm geleneksel "felsefi" kategorizasyonlarını altüst etme kapasitesine bırakır.
Derrida'nin "Ulysses Gramofonu" metni James Joyce'un ulysses'ine kapsamlı ve yeni bir yorum sunuyor. Derrida Joyce'un dil kullanımının sınırlarını zorladığını ve anlamın sabit olmadığını sürekli kaydığını vurguluyor ve Ulysses'teki kelime oyunlarına çokanlamlılığa belirsizliklere ses ve yazı arasındaki ilişkiye dikkat çekiyor.