Hekimin hukuki veya cezai sorumluluk altına girebileceği endişesi sebebiyle belli bir tıbbi müdahaleye girişmekten imtina etmesi veya gerekli olmayan bir müdahale icra etmesi savunmacı tıbbi davranış olarak nitelendirilmektedir. Hekimlerin meslekî faaliyetlerini bu şekilde sürdürdüğü durumların defansif tıp çekinik tıp veya savunmacı tıp gibi isimler altında incelenebildiği de müşahede edilmektedir. Bu bağlamda tıbben gereksiz olmasına rağmen icra edilmiş tıbbi müdahaleler hekimin güvence davranışı olarak kabul edilmekte; hekimin riskli olduğunu telakki ettiği tıbbi müdahalelere girişmemesi ise kaçınma davranışı olarak isimlendirilmektedir.
Eldeki çalışmada hekimin kendisine yönelen bu gibi tehditlerden kaçınma amacını önceliği haline getirmesi sebebi ile tıbbi gerekliliklere aykırı müdahaleler icra etmesi veya belli bir müdahaleye girişmeyi ihmal etmesi hususları ceza hukukunun bakış açısından incelenmiştir.
Üç bölümden oluşan kitabın ilk bölümünde tıbbi müdahale kavramı ceza hukuku bakımından tanımlanmış ve kavramın hukuk düzenindeki yeri tarif edilmiştir. İkinci bölümde ise savunmacı tıp mefhumunun tarihi gelişimi karşılaştırmalı bir üslup benimsenerek açıklanmış ve kavramın ceza hukuku bakımından önem arz eden yönleri tahlil edilmiştir. Çalışmanın son bölümünde Türk Ceza Kanunu'nun 89'uncu maddesinde düzenlenen taksirle yaralama suçu hekimin savunmacı davranışları bağlamında ele alınmıştır. Mevzubahis suç incelemesi kapsamında Türk ve yabancı ulusal yargı mercileri kadar uluslararası yargı organlarından sâdır kararlar da dikkate alınmış ve ceza hukukuna ulusalüstü insan hakları hukukunun penceresinden bakılmıştır.