MERTLİK KUŞAĞI

Ben giderim yarenler artık dönülmez yollardayım
Geride kalanlar kıskanıp beni ardımdan ağlasın...
Bakmasınlar çürüyecek diye bu bedenimi o kara topraklarda
Niceleri gömülemeyip sersefil olan canlar ağlasın...

Kul Murad der ki varıp divana durup cem eyledim
Kendini bilmezlere köle olup satılmışlar ağlasın...
Çıkarıp da o mertlik kuşağını namerde boyun eğmiş ise yürekler
Bakıp da aynaya kendinden utanmayanlar ağlasın...

Kader bize yazmışsa bir serüvenin yazgısını şu alına
Razı olmayıp isyan edenler varıp mahşerde ağlasın...
Bugün doğup da akşama ölen sevdalara kananlar
Asırlardır yaşayan aşkları birde benden dinleyip ağlasın...