Bu çalışmada Eş'ariyye itikadi mezhebinin en önemli bilginlerinden biri olan Seyfüddin el-Âmidî'nin (551-631/1156-1233) genelde sıfatlar özelde ise zat-sıfat ilişkisi anlayışını ele almaya çalıştık. Âmidî'nin sıfatlar ve zat-sıfat ilişkisi ile ilgili görüşlerini Ebkar'ul-Efkâr adlı kitabıyla bu kitabın özeti niteliğindeki Gayetu'l-Meram adlı kıtabından faydalanarak tespit etmeye yoluna gittik. Âmidî adı geçen eserlerinde sıfatlar ve zat-sıfat ilişksi ile ilgili meseleleri ele alırken kendi dönemindeki diğer mezheplerin hasseten de Mu'tezile ile Şia'nın düşüncelerini ortaya koyduktan sonra bunları reddetme ve geçersizliğini ifade ederek hak ve doğru görüş olarak düşüncesini ifade etmektedir.
Âmidî'nin Mu'tezile ve Şia'nın iddialarını geçersiz kılma çabası ve cevap yetiştirme gayreti daha önceki Ehl-i Sünnet âlimlerinin onlarla yaptığı mücadele aldığı savunma pozisyonuna benzerlik arz eder. Ancak Âmidî eleştirdiği görüşlere karşı sağlam ayakları yere basan ve mantık kuralları çerçevesinde deliller ortaya koyan bir yaklaşım sergilemiştir. Bu nedenle Âmidî yaşadığı dönemde Ehl-i Sünnete yönelen eleştirilere karşı en iyi savumayı yapabilen âlim olarak şöhret kazanmıştır.