Salpi tuttu ellerini Haci'nin ve evine götürdü. Sessizdi ikisi de lal gibi. Diller susmuş gözler konuşuyordu.
Ses hisse tabiydi şimdi: Bu suskunluk kelimelerin kifayetsizliğini; öyle derin öyle berrak ve öyle sarih anlatıyordu ki...
Uzun uzun yüzüne baktı sevdiğinin genç kız. Haci de gözlerinden kalbine adeta akan Salpi'nin gönlündeki sonsuzlukta eriyordu sanki.
Delice duygulara ram bedenler tek göz odada gem tutmayan vahşi küheylanlar gibi Deyrizor kumlarında yanan iki alevdi şimdi. Söndür-meye Sina çölünün buzdan sabahı dahi kifayet-sizdi yangını. Yağan çöl yağmurlarıyla dudakları ıslandı ikisinin de.