Bu çalışma, hicrî dördüncü asır Mu‘tezile âlimlerinden Kâ‘bî’yi (ö.319/931) ve onun Kabûlu’l-ahbâr ve ma‘rifetü’r-ricâl kitabını tanıtmayı ve kitabında takip ettiği yöntemin karakteristiğini ortaya koymayı, Kâ‘bi’nin dayandığı asli kaynakları tespit etmeyi ve sözlerinden en çok yararlandığı âlimlerin bu sözlerinin asıl kaynaklarıyla mukayese edilmesini hedeflemiştir. Ka‘bî’nin söz konusu eseri hakkında Râmhürmüzî ve İbn Hacer, bir takım yöntem sorunları olduğuna işaret etmişlerdir. Onların eleştirdiği en önemli husus onun sahabe, tâbiîn büyükleri ve diğer raviler hakkındaki nakillerinde ta‘dil ifade eden sözleri zikretmeksizin yalnızca cerh ifade eden sözlerle yetinmesidir. Bu çalışmada Ka‘bî’nin ricalle ilgili naklettiği nakiller araştırılmış, tez sınırını aşmaması için araştırma Sahîhayn ravileri hakkında ve yalnızca İbn Ebi Hayseme, Yahyâ b. Ma‘în ve Ali b. Medinî’den gelen sözlerle sınırlı tutulmuştur. Çalışma, Kâ‘bî’nin Kabûlu’l-ahbâr ve ma’rifeti’r-ricâl isimli kitabında Sahîhayn ravileri hakkında aktardığı ta‘n edici nakillerin doğruluğunun incelemesi açısından önemlidir.