Çağatay edebiyatı Türk edebiyatının üç büyük sahasından biridir. Ali Şir Nevāī  ile sembolleşen ve XVI. asırdan itibaren Özbek klasik edebiyatı adıyla bilinen bu edebiyat XX. asır başlarına kadar varlığını sürdürmüş; Nevāī'den sonra da önemli şair ve edipler yetiştirmiştir.Şeybānī Han'ın Timurīler'e son vermesinin ardından birden fazla merkeze bölünen Orta Asya siyasal yaşamı bu tarihten sonra Hanlıklar Dönemi adıyla yeni ve farklı bir görünüm kazanmıştır. Bu görünüm sosyal ve siyasal olarak olumsuz gibi görünse de kültürel anlamda güzel gelişmelere kapı aralamıştır. Zira idari olarak birden fazla merkezin ortaya çıkması imaret kültür ve sanat faaliyetlerinin farklı ve daha geniş alanlara yayılması sonucunu doğurmuştur. XVI. asrın başından itibaren ortaya çıkan bu fiili durum klasik edebiyata da olumlu yansımış ve Hokant Buhara ve Hive Hanlığı merkezlerinde sanat ve edebiyat gelişmesini sürdürmüştür.Bütün yaşamını geçirdiği Hive ve Buhara arasında sanatını icra eden Nişātī yukarıda değinilen gelişmelere hem sanatkar hem de aydın olarak katkı sağlamış örnek bir kişiliktir. Zira Nişātī şiirdeki dil üslup ve değindiği konularıyla bir yandan döneminin sosyal hayatına ışık tutmuş bir yandan da dönemindeki ve sonraki şair ve ediplere örnek olmuştur. Bu anlamda Ali Şir Nevāī Lütfī ve Fuzūlī gibi Türk şairlerinin izinden giden Nişātī bir anlamda Nevāī'nin XVIII. asırdaki tecessüs etmiş halidir.Şair olarak oldukça üretken olan Nişātī'nin Hüsn ü Dil Destanı adlı sembolik bir mesnevisi ile çeşitli antolojik eserlerde kayıtlı çok sayıda şiiri günümüze kadar ulaşmıştır. Ancak Nişātī şiir yazmadaki gayretini yazdıklarını bir araya getirmede gösterememiş; bütün eserleri müstensihler tarafından yazıya geçirilmiştir. Günümüzde başta Özbekistan Fenler Akademisi Şarkşinaslık Enstitüsü el yazmalar bölümü olmak üzere çeşitli kütüphanelerin nadir eserler kısımlarında Nişātī'nin de şiirlerinin bulunduğu birçok beyaz ve benzeri şiir toplamı yer almaktadır. Ancak bunlar içerisinde en çok bilinenleri;ÖFAŞİ No: 1197 1266-1 1198 7013 7054 vd.Semerkant Üniversitesi Fundamental Kütüphanesi el yazmaları No: 212-829.Ali Şir Nevāī Devlet Edebiyat Müzesi No: 156/II.Bunlar içerisinde en kapsamlı olanı Nişātī henüz hayattayken döneminin önde gelen şair ve hattatlarından Kamil Harezmi'nin oğlu Mirza mahlaslı Muhammed Resul'ün istinsahı olan el yazmadır. Biz de çalışmamızı bu nüshayı esas alarak hazırladık. Ancak bu nüshanın esas alınmasının asıl sebebi bütün çaba ve uğraşmalarımıza rağmen diğer nüshalara ulaşamayışımızdır.El yazmadaki şiirler mürettep Dīvān tertibinden farklı olarak gazeller musammatlar kaside şeklinde sıralanmıştır. Biz de çalışmamızı müstensihin sıralamasına riayet ederek hazırladık.Çalışmamız giriş metin tıpkıbasım ve sözlük bölümlerinden oluşmaktadır. Girişte Nişātī mahlaslı şairler; Nişātī'nin hayatı edebi kişiliği eserleri ve Dīvān'ı hakkında bilgi verilmiştir. Metin kısmında çeviri yazı sistemi esas alınarak transkripsiyonlu metin; sözlük bölümünde metinde geçen bilinmeyen kelime ve terkiplerin anlamları; eserin sonunda ise elimizdeki mevcut nüshanın (Ali Şir Nevāī Devlet El Yazmaları Müzesi No: 156) tıpkıbasımı verilmiştir.