Molla Câmî'nin "iç içe geçmiş iki içli badem"
olarak tasvir ettiği aşk...
Salâmân ve Absâl eski fakat daima derinden kımıldanan tazelenen harlanan bir ateş...
Bu ateş ruhtan bedene kadından erkeğe akıldan arzuya babadan oğula bilgelikten toyluğa sıçrayıp duruyor. Yüksek bir dil maharetiyle...
Bazen rengârenk bahçeler açıyor önümüze
bazen de fırtınalı denizler...
Böyle geçmişken iç içe dedirtiyor insana
hangi ucu hangi uçtan ayrı kılalım?
O hâlde kendi hikâyemizi tekrar ve ilk defa gibi...
Aşktan ve hep aşka doğru.