Du meriv. Du ronakbîrên kurd; ronakbîrê destpêka 1900'î Kalo û ronakbîrê nûjen Serdar Azad. Jiyanên wan hîs û serpêhatiyên wan xewn û xeyalên wan danûstandinên wan yên bi hev re û bi doralî re dijwarî berberiyên wan... Romana Mehmed Uzun ya duwemîn Mirina Kalekî Rind li dor van kes tişt û pirsiyaran tê pê. Ronakbîrê nûjen Serdar Azad pênûs di destan de li ber masê rûdine û ronakbîrê kevnare Kalo bi bîr tîne; gundekî biçûk û kalemêrekî ecêb. Kalo kî ye? Ew ji kû ye? Ew çi vedişêre? Serdar Azad li milekî ji xwendevanên xwe re behsa kalê ecêb û sirtijî dike û li milekî din jî ew bi kalo re dipeyive û jê re behsa xwe hîsên xwe bîranên xwe û zarokatiya xwe dike. Yanê roman ne bi tenê li ser du kesan tê pê herweha ew bi du şêwan jî tê hûnandin û vegotin. Mirov dikare Kalo wekî rûpelekî jibîrbûyî ji dîroka Kurdistanê bibîne Serdar Azad û jiyan hîs daxwaz û bîranînên wî jî wekî mirovekî kurd yê nûjen û jiyana wî... ji ber ku kes bûyer û peywendiyên romanê herçend şexsî û taybetî bin hewçend jî gelemper in.