odayabancı olduğun her kelime cilveyle yaklaşıyor sanaher harf kocamış bir el gibi sokuluyor sızılı bir hazlabüyük savaşın içindesingörüntünün kesinlikle değişmediğitaşkınlığını gizleyebiliyorsun düşünceninçünkü duygunun yıkıcı sıcaklığını biliyorsunve acının yakıcı donukluğunubuna rağmen kargaşanın içine sürüyorsungöz bebeklerindeki atlılarısessizlik elinde tutuyor kırbacı.savaşın savaş alanın koca bir odaodanın içinde acımasız gardıroplar gaddar iskemlelerpencerelerde kokuşmuş bir sabahodanın içinde süzülen süzüldüğün boktan bir aydınlıkeşyalar ışık ve gün ütopik birer kahraman misali çullandıuyumun bir küfür gibi durduğu aklına.geceleri gökyüzüne baktığındagörmen gerekenden farklı olduğunu anlarsanendişelenmebu görüntünün kesinliğidirve savaşın.