Sevâdül-Azam Hakîm es-Semerkandînin (v. 342/953) akaide dair eseridir. "Sevâdül-azam" terkibi Hz. Peygamber ve ashabını takip eden müslüman çoğunluk anlamına gelmektedir. Dolayısıyla ehl-i sünnet vel-cemaat çoğunluğunu ifade etmek için kullanılır. III. (IX.) yüzyılın sonlarına doğru Mâverâünnehir ve Horasanda bidat ve hurafelerin yaygınlaşması üzerine Sâmânî Emîri İsmâil b. Ahmed Semerkant ve Buhara âlimlerini davet ederek müslümanları sağlam bir akîde etrafında toplayacak ve Ehl-i sünnet inancını yayarak sapkın anlayışları ortadan kaldıracak bir eser yazmalarını istemiş âlimler de bu görevi Hakîm es-Semerkandînin yerine getirmesini uygun bulmuştur.

Eserin muhtevası ilâhiyyât nübüvvât semiyyât ve hilâfet bahisleri yanında bazı fıkhî konuları da içermektedir. Hanefî-Mâtürîdî kelâmının başlangıç dönemine ait olan risâlede meseleler âyet ve hadislerle desteklenerek ele alınmış dinî terimler olabildiğince anlaşılır hale getirilerek sade bir üslûp kullanılmıştır. Mutezile Şîa Kerrâmiyye ve Cehmiyyenin görüşleri sert bir dille eleştirilirken Sünnî gelenekten Hanefî çizgisi benimsenmiştir. Eserde ele alınan konularla Ebû Hanîfenin risâleleri arasındaki muhteva benzerliği dikkat çekicidir.