Her çağın ve hatta her dönemin kendine özgü bir tüketim tasavvuru ve uygulamasından söz etmek mümkündür. içinde bulunduğumuz dönem tüketim kültürüyle simgelenmekte. Çağına ve dönemine ilişkin o çağın hayat tarzına davranışlarına gündelik pratiklerine değerlerine zihniyetine ilişkin kesin veriler sunabildiği için bir tüketim tahlili aynı zamanda bir çağ ve zamanın tahlili olabilmektedir. Tüketimin çağlar boyunca geçirdiği değişime ve ulaştığı farklı biçimlere bakıldığında tüketim ile çağın yaşama biçimi arasında kimi paralellikler rahatlıkla kurulabilmektedir. Tüketim kültürü sürecinde dünyanın herhangi bir yerinde yaşanan bir yenilik bütün insanlığa çeşitli araçlarla yayılmakta kapitalizm değişim ve yenilik adına her türlü gelişmeyi takip etmeyi telkin etmekte tüketim kültürü ürünleri iletişim teknolojilerinden yararlanarak yaygınlaşmaktadır. Tüketim kültürü kendi kavram dünyasını yaratan böylece kendine ait bir ilişkiler ağı kuran kültürel bir süreç özelliği taşımakta ve varlıklar arasındaki ilişkinin niteliğinde temel bir paradigma değişikliğine gitmektedir. Tüketim kısaca mal ve hizmetlerin insan ihtiyaçlarını karşılayacak biçimde kullanılması olarak tarif edilebilir. Yeme içme alışkanlıkları giyim tercihleri moda tatil eğlence kültürü başta olmak üzere yaşam biçimleri arka planda "tüketimin" alanına girerken günümüzde Batı tarzı davranış biçimleri üzerinden kurgulanan hayatlar özellikle kimlik konusunda verili kimlik yerine tüketimin işlevselliğinde kimliğin seçimlik bir hâl almasına doğru dönüşüm geçirmektedir. Tüketim olgusunun çok boyutlu olması teorik yaklaşım arayışındaki araştırmacıları çok boyutluluğu ileyen kuramsal yaklaşımlara yöneltmiştir. Bu çalışmaların başında Arnould ve Thompson‟un (2005) yirmi yıllık araştırmalarının sonucunda kavramsallaştırdıkları "tüketici kültürü teorisi" gelmektedir. Tüketici kültürü teorisi tüketimi sosyo-kültürel deneyimsel sembolik ve ideolojik boyutlarıyla ele almaktadır. Featherstone (1991) ve Fırat ile Venkatesh (1995) tarafından geliştirilen tüketici kültürü teorisi tüketime ilişkin kalıpların ve yaşam biçimlerinin çoğul çeşitlenebilen nüfuz edebilen ve etkileşime açık özellikte olduğu dolayısıyla da kültürel anlamlar taşıdığı sayıltısına dayanmaktadır. Teorinin odağında ise ekonomik yapının sosyo-kültürel yapı üzerindeki etkisini açıklamada kültür ile bu kültürün beslendiği sosyal kaynaklar arasındaki ilişkiler yaşamı anlamlı kılma yolları ve bu yollara ulaşmak için gereken sembolik ve materyal kaynaklar arasındaki ilişkiler bulunmakta-dır. Bu çalışma tüketim konusunun yukarıdaki bağlamları dışında farklı bir boyutu olarak tüketimin sınıfsal boyutuna odaklanmakta tüketimin sınıfsal temelinde "habitustan" hareket etmektedir. Bilindiği gibi Bourdieu‟nun yaşam biçimlerine dayalı "habitus" kavramsallaştırması tüketim kültürünü sınıfsal temelde analiz etmek için anahtar kavramlardan birisidir.