Toprak hep de ala boyanır bu memleketteBu nasıl ressamdır bir al bir karası var.Ölüler aynı dilden susmuştur bakAynı ağıttan çınlamıştır dağlar.Biri uçurtmaya dairBiri vatan için vurulmuştur.Hep loş ışıklar yanacak değil ya bu memleketteBu gölgeler de bir gün silinir gülüm.Umudun mavisi huzurun yeşili Doymuşluğun sarısı biter kuru tepelerde.Çünkü annelerinin gözyaşlarıyla büyümüştür çocuklarAynı toprakta oyunlar kurmuştur...