Hristiyan düşünce tarihinin en tartışmalı ve en az anlaşılan başlıklarından biri olan Triteizm, çoğu zaman yalnızca bir "yanlış inanç" etiketiyle anılmış; ancak kökenleri, fikri zemini ve tarihsel gelişimi yeterince derinlemesine incelenmemiştir. Bu kitap, Triteizmin arka planında yer alan felsefi düşünce birikimini, kilise babalarının mirasını ve Orta Çağ'ın entelektüel atmosferini titizlikle analiz ederek bu ihmal edilmiş başlığı yeniden gündeme taşımaktadır.  Eserde, Triteizmin şekillenmesinde Aristotelesçi metafiziğin, öz-töz ayrımlarının ve erken dönem Hristiyan teolojisindeki birlik-çokluk tartışmalarının belirleyici etkileri ele alınmaktadır. Bunun yanında, Triteizmin en önemli temsilcilerinden John Philoponus ile Compiegne'li Roscelin'in hayatı, düşünce dünyası ve Tanrı tasavvurları tarihsel bağlamı içinde incelenmekte; her iki figürün hem klasik teolojiye meydan okuyan yönleri hem de kendi dönemlerinde doğurdukları teolojik ve kurumsal krizler kapsamlı biçimde değerlendirilmektedir.  Elinizdeki kitap, yalnızca bir heterodoksi hikâyesi sunmuyor; aynı zamanda Hristiyanlıkta Tanrı'nın birliği ve üçlüğü meselesinin ne denli karmaşık, çok katmanlı ve felsefi açıdan zengin olduğunu gözler önüne seriyor. Triteizmin, basit bir sapkınlık kategorisinin çok ötesinde, erken Hristiyan düşüncesinin sınırlarını zorlayan özgün bir entelektüel çaba olduğunu ortaya koymaya çalışıyor.