GARİP AŞIĞIM

Kıyametler kopuyor fırtınalar eserken
Eller bizi ayırdı deli gibi severken
Varamadım seninle yaşamanın tadına
Ne şiirler yazmıştım burada senin adına.

Akşamları her zaman efkâr basar gönlümü
Ben de garip aşığım güldür benim yüzümü
Yudumlarken şarabı sen gelirdin aklıma
Bazen isyan ederdim ben senin yokluğuna.

Yıllar evvel almıştım ben sazımı elime
Dökemedim derdimi sazın ince teline
Bana mesken olmuştu bu dağlar bu tepeler
Belki beni mezara götürecek bu dertler.