"İnsanın doğayla insanla kendisiyle çelişkisihüzünlere bürünmüş anılarla bugün arasındabilinçlendirici şaşırtıcı mantık sıçramalarındafelsefe ve şiirin yakın duruşu.İçsel sorgulamalar içinde özgün yalın ve vurgulu bir şiir dili."Enginde görünen kara bulutlarDamarda yorgun dolaşan kanımNe git diyebiliyorum eskiyen düşlereNe de gidebiliyorum temelli denizeDalıp dalıp mavi derinliklereKendisiyle konuşan bir mecnun gibiDenizle kıyı arasında kalan şaşkınHavada dönüp duran bir martı... bir benVe... bir de İstanbul'un pusuna karışanYalnızlık hüzünleri