Erken çocukluk dönemi insan hayatının en kritik gelişim evrelerinden birini temsil etmektedir. Bu dönemde çocukların öğrenme deneyimleri sadece sınıf duvarları arasında sınırlı kalmamalı yaşamın her anını ve mekanını kapsayan zengin bir öğrenme sürecine dönüşmelidir. Okul dışı öğrenme tam da bu noktada çocukların doğal merak duygularını besleyen onları gerçek yaşam deneyimleriyle buluşturan ve öğrenmeyi anlamlı kılan bir yaklaşım olarak karşımıza çıkmaktadır.

Bu kitap erken çocukluk döneminde okul dışı öğrenmenin çok yönlü doğasını ele almaktadır. Okul dışı öğrenmenin felsefi temellerinden başlayarak öğrenme kuramlarındaki yerini erken çocukluk eğitimindeki uygulamalarını ve alternatif yaklaşımlarla olan ilişkisini derinlemesine incelemektedir. Dewey'in deneyimsel öğrenme felsefesinden Kolb'un teorisine Montessori'nin hazırlanmış çevre kavramından Reggio Emilia'nın "üçüncü öğretmen olarak çevre" yaklaşımına kadar uzanan teorik çerçeve okul dışı öğrenmenin sağlam temellerini oluşturmaktadır.