Tanrı kavramı ilk bakışta Varoluşçulukta kendisiyle mücadele edilen bir kavram olarak görünmesine rağmen durumun hiç de öyle olmadığı filozoflarla derin bir tartışmaya girildiğinde kendiliğinden ortaya çıkan bir durumdur. Varoluşçu filozoflar içinde J. P. Sartre hariç hiçbir filozof açık bir biçimde kendini tanrıtanımaz olarak konumlandırmaz; aksine başta Kierkegaard olmak üzere (Kierkegaard Varoluşçu filozof olmamasına karşın felsefesi bu akımın gelişim süreci bağlamında oldukça etkilidir.) Marcel Jaspers felsefelerinin temelinde Tanrı kavramı yatar. Jaspers diğer ikisine göre bunu biraz daha örtük ve felsefeye daha fazla alan açmak için dolaylı yollardan yapar. Sartre bu konuda görüşleri en açık filozoftur. Onun felsefesinin temeli de Tanrı'nın inkârına dayanır. Heidegger bu konuyu tabiri caiz ise unutulmaya bırakmış Tanrı'nın lehinde (Her ne kadar Gadamer onun için "O baştan beri Tanrı'yı arayan biriydi." dese de...) ya da aleyhinde açık bir yargıda bulunmamıştır. Camus'nun Tanrı kavramına yaklaşımı da aşağı yukarı böyledir.