M.Ö. 427-347 yılları arasında yaşamış olan Eflatun düşlediği en iyi devleti Sokrates'le birlikte bu kitapta anlatır.
Devlet'te iki düşüncenin çatışmasına tanık oluruz:
1) İnsanlar doğuştan iyi ve eşittirler; toplumun kötü düzeni onları bozuyor güçlüler güçsüzleri eziyor. Kanunlar güçlülerin elinde güçsüzlere karşı silah okuyor.
2) İnsanlar doğuştan ne iyi ne de eşittirler. Yalnızca güçlü ve güçsüzler vardır. Güçlünün güçsüzü yönetmesi doğa gereğidir ve doğrudur. İnsan haklı olmaya değil güçlü olmaya bakmalıdır.
Buradan yola çıkarak Devlet'in bugün "insan değerler" başlığında ele aldığımız birikimin kaynaklarından biri olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz.