İnsana yönelik davranış kuralları bütünü olarak hukuk, yalnızca insan faaliyetlerini düzenlemektedir. Hukuk kuralları yalnızca insanlara yönelik olup, doğa olayları veya diğer canlıların faaliyetleri, ancak bir insana bağlanabilmeleri koşuluyla hukuki değerlendirmeye konu olmaktadır. Bu itibarla hukukun bir davranışı nazara alabilmesi için kaynağının “insan” olması gerekli ve yeterlidir; yani bireyin hukuk kurallarının muhatabı olması ve hukukun bu kimsenin davranışı üzerinde bir yargıda bulunması için insan olmaktan başka özellikler taşımasına gerek yoktur. Hukukun etik bir varlık olarak gördüğü insan, kendi iradesiyle gerçekleştirdiği davranışlardan sorumludur ve dolayısıyla hukukun bunlara bağladığı sonuçlara katlanmak zorundadır. Hiç şüphesiz bu durum ceza hukuku açısından da geçerlidir.