İmam Hasan düşmanının çokluğu ve dostların azlığına rağmen dedesi ve babasından aldığı cesaret ve yiğitlikle asla yıkılmayan bir kaya gibiydi. İmam Hasan amcası Cafer-i Tay-yar'ın oğlu ve kız kardeşi Zeynep'in eşi Abdullah'ın deyişiyle "Boyun eğmez sert bir kayaydı..." Kaybedilen dostlar insanı perişan eder fakat İmam Hasan gibi erişilmez bir ruhu sadece inci-tebilirdi. O Ehli Beyt'i kurumak adına İslamın yok olmaması adına Muaviye gibi biriyle barış yapabilecek kadar dirayetli birisiydi. Öfke ve intikam duygusu Onun inancını ele geçirememiş-ti. Zaten şeytani sıfatlar Ondan o kadar uzaktı ki anılması bile yanlış olmaktadır. O baştan ayağa Rahmani bir ruha ve kişiliğe sahipti. Onu görenler Peygamberimize benzerliği karşısın-da şaşırıp kalmışlardı.İmam Hüseyin ile Kerbela'da savaşanlar karşılarında İmam Hasan'ı da gördüler. Yaptık-ları hile kargaşa ve söyledikleri yalanlarla yıkamadıkları İmam Hasan ruhuyla canıyla karşıla-rında İmam Hüseyin olarak durmaktaydı. İmam Hüseyin ise yanındaki aşıklarıyla o zamana kadar gizli ve açıkta düşmanlık edenlerin oyunlarını kendi kanı canı ve sevdiklerinin hayatı pahasına bozdu. İslam'ı yıkmaya çalışanlar hiçbir zaman amaçlarına ulaşamayacaklarını Ker-bela'da İmam Hüseyin'in elindeki babası Ali'den kalan Zülfikar'la çok iyi anladılar. Yezidiler Ehli Beyt imamlarını hayattayken yenemedikleri gibi Ehli Beyt imamlarını ölümlerinden sonra da yenemediler. Bu yüzden Aleviler Kerbela'da Hasan ve Hüseyin birlikte öldürüldü diye anlattılar yüzyıl-larca...Biz Zülfikarı Kalem yaptık Ali'nin gözyaşlarıyla yazıyoruz... Muharrem UÇAN