Bu Anı-Romanı sonuna dek okuyan okuyucu
benim Saffet Duman'da gördüğüm iyi bir yazar kalemini
çok sayıda yaşantıya dokunmayı başaran etkili gözlem gücünü
ve yüzü derinliğe dönen dikkat çekici edebi anlatım potansiyelini görecektir...

Yazar kendisine verilen Müebbet Mahkûmiyeti süresinin 22. yılında
KHK ile bir kısım mahkumlar için  çıkarılmış olan özel bir
af kararnamesinden yararlanarak hürriyetine kavuşmuştur...

'Kader' dediğimiz şeyin
 - bence 'sonradan açıklanabilir beraberliklerin' - tam bir trajik ağ ile
bir 'Müebbet Mahkûmu'na dönüştürdüğü bir insan tarafından hapishanede
tam iki yılda elle kaleme alınan ve hatta her bir satırı soluk hapishane ışıkları altında
basit ucuz defterlere geçirilmiş bu roman özellikle gencecik yaşlardaki bir kişinin  onu mahpusluğa sürükleyen şu başından geçenleri
böylesi etkili anlatmış olması yönünden değerli bir romandır!

Yazarın bu ilk romanında bir insanın yoksul bir hayattan kurtulma hayallerinin
başarılı bir dille aktarılmış çoğu can acıtıcı macerasını bulacaksınız.
Yazarın derin gözlem gücü ve analizi ile günümüz Türkiye'sinin
bir sürü gerçeğinin bunu bir trajediye nasıl dönüştürebildiğini okuyacaksınız.

Okurken
karmaşık duygular içerisine girecek ve karakter betimlemeleri arasında  kendinizi de
görerek sorgulayacaksınız!....Ve yazarın kaleminden sadece şu birkaç cümleyi  buraya alarak
bitirmek istiyorum burada yorumumu romanın edebi dili açısından iyi bir fikir verecektir sizlere de;


...Uyandığımda zihnim çok dinlenmiş bir vaziyetteydi. Geçmişteki acı veren hatıralarım zihnime sızmaya çalışıyordu ama bunu asla başaramadılar. Çünkü ben onları tek tek kovdum. Yataktan kalkıp beynimden onlardan kalan son artıkları da temizleyerek uzun uzun elimi yüzümü yıkadım; dün akşam bana verilen bu haberin mutluluğu yüzünden kendiliğinden dolan gözlerimi kimseye göstermeden...