Bu kaçıncı cemredir gönlüme düşüyorsunNasıl bir baharsın ki hâlâ üşütüyorsunBir gece vardı bir de yalnızlığın efkârıSimsiyah bezenmiştik o hüzünden tekrarıŞebnem gibi düşeli gönlümün seherineBen bir ömrü bıraktım o zarif ellerineYaprak gibi çaresiz sükût gibi sessizimAh bir nefes olmasan herkesle kimsesizimİçime akan nehir kalbimi ıslatansınSen kurumuş mananın yeşerdiği anlamsınAklın kördüğüm gibi helak olduğu durakSen her şeyin bittiği yerde başlayan tuzak