Sevgili;Ben kapında miskin bir dilenciKaranlık gözlerinde yolunu kaybetmiş bir serseriÇaldım kapını işte şimdi tam yeriİster al içeri istersen gönder geriİstanbul'u aşkına adadığım günden beriSensizliğe çare aramak vardı Aşiyan yollarındaEy sevgili! Seslendik sana en üst perdedenEkrem'in karamsarlığından Fikret'in yangınındanDahası sinemizdenNe sana vardı sözümüzNe de çalabildik bu dünyanın mesut bir gününden