"...yorgun trenler güngörmüş istasyonlara ulaşıyordukahverengi tünellerden geçerek.eski bir anarşistti ömrümüz eski bir haymatlos.sırtını geçmiş mutlu zamanlara dayıyordu bir ustayolboylarında bir boy daha atıyordu palmiyeleryaprakları çocukluk zamanlarımıza değiyordu.gökyüzünün yıldızlara boğulduğuuzun akşamlarda tek bir şey yapılıyordu: sevişiliyordu.bir ömür iki vurgun arasıydı o zamanlarhep bir belirsizlik büyütülüyordubizi denizlere götürenuzun yollardan gidiyorduksırrını arıyorduk hayatınoysavarılacak yer değil belkiyolculuğun serüveniydi bizi çeken..."