Alnımdaki çizgilerin hepsi sensinbir hüznün alfabesinde...Mevsim bahara yelteniyorÇiçege durdu erkenci bademler ve gülhatmiGözlerinden başladım hatmetmeye yar seni.Akasyalar şehrinde kuşluk vaktiBir demlik çay acıyor bir çift yalnızlığaNarin bir gelincik ürperiyor kuytusundaSerçeler seherin mavisine düşürüyor sesiniPusulasız ve yalnızımNe kaçtığım belli benim ne kovaladığımBir öykü de geçmeye görsün adın seninYazılmamış bir şiirin yolunu tutuyorsun Yasemin.Kendi mecrasındaKadre ugramış eski tüfek bir neferimÖlümden öte köy yok bilirimLakin benim senden gidesim yok sevgilim.Biz hep kimsesizdik sevmelerdeKimsesizlik sebebinedir ülkeyi sevmek suçundanmapuslara düşmelerim