Yaşar Bedri 'zamanın acıtarak' ama gene de 'bir  ima' gibi gelip geçtiği bi 'zaman'da yazıyor şiirlerini 'Alıngan sözleri yaka cebinde' taşıyor.'Güz alışkanlığı' olan bir şair o;-Melali' kendine sonsuz yolculuk olarak yaşıyor.Ve Mevlana ile başlayıp Yunus Emre ile bitiriyor kitabını.Hiç biter mi? Şiir o sonsuz yolculuk!Şiirini hiç durmadan; 'duyarlık' tan 'gelenek' e 'söz' den 'lirizm' e taşıyan bir-şiir yazgılısının kalbi daima uçurumlara uçurum yolculuklarına açılır.Yaşar Bedri bu uçurumun Sysypos'udur.Sözleri o başdöndürücü sonu olmayan dipsiz uçurumlarda açar.Şiirleri hem yaralıdır hem yaralar.Yaşar Bedri Baudelaire gibi söylersem 'kardeşim benzerim' işte.O;hem yaralı olanı hem de  yaralayıcı olan'ın şiirini yazıyor.Bu şiirin sesi elbette 'Âh? Olacaktır -evetsadece 'Âh...!'Aslındahepimiz bir 'âh!'olmak için var değil miyiz? HİLMİ YAVUZ