Dünyanın hiçbir kesiminde Avrupa'nın hem dini hemde siyasi çevrelerini ortak olarak Anadolu ve Ortadoğu kadar cezbeden bir başka toprak parçası bulunmamaktadır.Bu iki coğrafyayı da elinde bulunduran Osmanlı Devleti bu yüzden daima güçlü Avrupalı devletlerin ve Hıristiyan halklarının ilgi odağı olmuştur. Özellikle sömürgeciliğin hız kazandığı Ondokuzuncu yüzyılda zayıf Osmanlı Devleti üzerinde hakimiyet tesis etmek isteyen düvel-i muazzama misyoner örgütlerini bu uğurda kullanacakları öncü birlikler olarak görmüşler ve onları hem maddi hem de politik olarak desteklemiştir. Doğu halklarının Hıristiyanlaştırılması için yola çıkan misyoner örgütleri zamanla enternasyonel kimliklerinden sıyrılıp birer milli teşkilat haline gelerek bağlı oldukları devletlerin emperyalist hedeflerinin öncülüğünü yapmaya başlamışlardır.