Kur'an ve sünnet bütün olarak ele alındığında Hz. Peygamber'in Kur'an dışı vahiy aldığı da ictihad ettiği de çok açık bir şekilde görülmektedir. Dolayısıyla ictihad ettiği hususları zikredip Kur'an dışı vahyin imkânsız olduğunu söylemek isabetli olmadığı gibi vahiy aldığını gösteren konuları zikredip ictihad ettiğini kabul etmemek hele vahiy inmemiş dinî bir konuda peygamber'in ictihad etmediğini savunmak isabetli değildir. 

Biz her sözü ve davranışı vahye bağlı ve bağımlı bir peygamber tasavvurunu kabul etmediğimiz gibi Kur'an dışında Allah'la irtibatı olmayan ibadetler dahil her konuda ictihad eden bir peygamber tasavvurunu da kabul etmiyor Kur'an dışı vahiy alan vahiy inmeyen bazı hususlarda ictihad eden bir peygamber anlayışını doğru buluyoruz. Dolayısıyla sünnetin tamamının vahiy olmayıp bir kısmının vahiy diğer bir kısmının da vahyin onayından geçtiğini dolayısıyla hepsinin hüccet olduğunu söylüyoruz.